Blog


Boter op ons hoofd - zaterdag 20 oktober 2018

Boter op ons hoofd

De huidige impasse in de Oost-Westverhoudingen is terug te voeren op een afspraak tussen Gorbatsjov en Bush-senior aan de vooravond van het uiteenvallen van de Sovjet-Unie. De deal was dat de Sovjet-Unie en het Warschaupact zouden ophouden te bestaan en de NAVO niet verder uit zou breiden naar het Oosten. Die afspraak lapte het Westen binnen de kortste keren aan zijn laars door handig in te spelen op de politieke instabiliteit in Rusland in de jaren negentig. Het had maar een haartje gescheeld of het huidige Rusland had niet meer bestaan en was uiteengevallen in allerlei kleine deelrepublieken zoals Tatarstan, Tsjetsjenië, Dagestan, Basjkortostan… Tegen die achtergrond traden eerst de voormalige Oostbloklanden toe tot de EU en later ook landen die ooit eens toebehoorden aan de Sovjet-Unie. Maar daar bleef het niet bij, al gauw werden deze landen ook lid van de NAVO, waardoor het bondgenootschap ineens een gemeenschappelijke grens deelde met Rusland. Maar het Westen snakte naar meer, het rook bloed en dacht op dezelfde toer verder te kunnen gaan, want ook Oekraïne en Georgië en op termijn zelfs Azerbeidzjan en Armenië stonden op ons verlanglijstje.

Dat was voor Rusland natuurlijk een stap te ver, de spreekwoordelijke laatste druppel (cf. München speech van 2007 en de oorlog in Georgië in 2008). Vergelijk het met de Cubacrisis in 1962. Stel je voor dat Rusland het op een akkoordje zou gooien met Cuba of een ander buurland van de VS en daar troepen zou gaan stationeren. Zo ziet Moskou de uitbreiding van de NAVO.


Terug naar de vorige pagina >